خطر وحشتناک نوشیدنی های قندی درون بطری - مجله مستانه

در کمال تعجب، محققان موسسه ارزیابی محیطی و تحقیقات آب (IDAEA) شورای تحقیقات ملی اسپانیا (CSIC) دریافتند که نوع بسته بندی - شیشه، پلاستیک یا قوطی - عامل اصلی معین نماینده سطح پلاستی سایزر در نوشیدنی ها نیست در عوض، قند افزوده شده بیشترین تفاوت را ایجاد نموده است.

هرچند که پلاستی سایزر ترکیبات شیمیایی هستند که برای ایجاد انعطاف پذیری و دوام به پلاستیک اضافه می شوند با این حال، به طور فزاینده ای با اثرات سمی سلامتی، از جمله آسیب عصبی، اختلال غدد درون ریز، سرطان و مسائل باروری مرتبط هستند.

نتایج این تحقیق نشان داد که 95 درصد از نوشیدنی های تجزیه و تحلیل شده، از آب لوله کشی گرفته تا دیگر نوشیدنی ها، حاوی حداقل یکی از 19 پلاستی سایزر ارگانوفسفره هستند که برای آن آزمایش شده است.

جولیو فرناندز آریباس، محقق موسسه ارزیابی محیطی و تحقیقات آب و نویسنده اصلی این مطالعه، در بیانیه ای مطبوعاتی گفت: این نشان دهنده فراگیر بودن ترکیبات آن ها و قرار گرفتن روزانه ما در معرض این مواد است.

بیشترین غلظت این ترکیبات در نوشابه های شیرین و آبمیوه های حاوی قند افزوده به ترتیب با میانگین 2876 و 2965 نانوگرم در لیتر مشاهده شد.

کمترین اندازه آلودگی در آب بطری (2.7 نانوگرم در لیتر) مشاهده شد. در همین حال، آب لوله کشی بارسلون حدود 10 برابر بیشتر به این ترکیبات آلوده است که احتمالاً به علت عبور آب شهری از لوله های PVC است.

پس از آب لوله کشی، قهوه با کمترین آلودگی (23.8 نانوگرم در لیتر) و بعد از آن نوشابه های بدون قند، چای و آبمیوه های بدون قند افزوده قرار گرفتند.

با توجه به اینکه پلاستی سایزر در نمونه های شکر خالص نیز یافت شدند، محققان پیشنهاد می نمایند که باید شیرین نماینده گسترده را به عنوان منبع آلودگی در نظر گرفت.

محققان انواع مختلف بسته بندی مانند شیشه، پلاستیک و قوطی را آنالیز کردند و دریافتند که ظرف عامل معین نماینده ای نیست. آنان کشف کردند که پوشش پلاستیکی روی درپوش های فلزی بطری های شیشه ای، هشت ترکیب جداگانه را در نوشیدنی ها آزاد می نماید. در خصوص یک برند آب میوه، بطری شیشه ای حاوی 10 برابر بیشتر پلاستی سایزر از بسته بندی های دیگر بود.

اگرچه هیچ یک از نوشیدنی ها از آستانه ایمنی فراتر نمی رفت، اما محققان هشدار دادند که مردم این ترکیبات را به روش های دیگری نیز مصرف می نمایند.

اتل الجارات، نویسنده این مقاله گفت: ما باید در نظر داشته باشیم که این پلاستی سایزر ها به وسیله راه های دیگری مانند خوردن غذا و استنشاق نیز وارد بدن انسان می شوند بنابراین، ارزیابی جامعی از اندازه کل پلاستی سایزر هایی که در معرض آن ها قرار داریم لازم است.