مقاله: خطبه 114 نهج البلاغه؛ یک شاهکار ادبی از امام علی (علیه السلام)
به گزارش مجله مستانه، بندگان خدا! شما را به تقوا و پروای از خدا سفارش می کنم، که توشه سفر و پناهگاه است. توشه ای ست که به مقصد می رساند، و پناهگاهی است که از عذاب می رهاند، و مخاطب ترین دعوت نمایندگان به سوی آن فرا خوانده اند، و بهترین پذیرندگان، آن را پذیرفته اند. پس دعوت نماینده به تقوا آن را به گوش مردمان رسانده و پذیرنده اش رستگار گشته.
روزی شما را خداوند بر عهده گرفته، و شما را به عمل فرمان داده.پس مبادا تلاشتان برای طلبِ روزیِ تضمین شده بیشتر از تلاش در عملی باشد که بر شما واجب گشته. اما به خدا سوگند شک در شما رخنه نموده، و یقینتان مخدوش شده، تا آنجا که گویا آنچه برایتان ضمانت شده بر شما واجب گشته، و آنچه بر شما واجب شده از عهده شما خارج گشته! پس به سوی عمل بشتابید، و از مرگِ ناگهانی بترسید، زیرا آن امیدی که به بازگشتِ روزیِ ازدست رفته است به بازگشت عمرِ سپری شده نیست! روزی ای که امروز از دست رفته امید است که فردا افزون گردد، ولی عمری که دیروز سپری شد دیگر امروز باز نخواهد گشت. امید به چیزی است که می آید، و یأس از چیزی است که گذشته، پس از خدا پروا کنید آن سان که در خور او است، و جز بر دین اسلام نمیرید! (آل عمران / 102)
سپاس و ستایش خدایی را که حمد را به نعمت ها پیوست، و نعمت ها را با شکر قرین ساخت.او را بر نعمت هایش همانند بلایش سپاس می گوییم و از او می خواهیم تا بر این نفس هایی که در انجام آنچه امر شده سستی می نمایند، و به آنچه نهی شده می شتابند ما را کمک رساند. از گناهانی که علمِ او بر آن ها محیط است، و کتابش آن ها را برشمرده آمرزش می طلبیم. علمی کامل و کتابی که چیزی را فروگذار ننموده.
منبع مقاله: خطبه 114 نهج البلاغه؛ یک شاهکار ادبی از امام علی (علیه السلام)