چرا داوری را پذیرفتم؟ - مجله مستانه

به گزارش خبرنگاران؛ در این متن آمده است: سلام

مایلم و لازم می دانم به اعضای عزیز اکت (انجمن کارفرمایی تهیه نمایندگان سینما) شرح دهم که چرا داوری در جشنواره فیلم فجر را پذیرفته ام: در شرایطی که از زمین و زمان، اکثرا حوادث ناگوار است که نصیب ملت ما می گردد...در شرایطی که هر اتفاق خوبی، ولو کوچک، می تواند غنیمتی نادر به حساب آید... در شرایطی که عمر ملت ما به تحمل انواع آسیب های ناشی از تحریم های خارجی و داخلی طی می گردد، من تحریم جشنواره فیلم فجر و یا هر رویداد دیگری که باز بودن دریچه ای بر هنر و فرهنگ ایران را تداعی کند، خطا دانسته و روا نمی دارم با مشارکت در این خود-تحریمی (که اتفاقا مطلوب انواع دشمنان اگاه و دوستان نا مطلع سینمای ایران است) با جریان تحریم های خارج از اختیارم، همسو و همراه شوم.

محروم کردن فیلم ها و فیلمسازان و مخاطبان، از ارتباط با یکدیگر در بزنگاه هایی چون جشنواره های سینمایی -که بی تردید در این دوره، جامه عزا بر تن و غم همدردی با کشته شدگان سانحه پرواز اکراین بر دل دارد- جفا به سینمایی است که در تمام این سال ها با دل خونین، لب خندان به جمع آورده و ققنوس وار از میان شعله های آتش تحریم ها، تهدیدها و تحقیرها، بال گگردده تا روزی قصه های همین حوادث را به زبان سینما برای آیندگان روایت کند.

برای من همواره بخش فیلم های اول و فیلمسازان اول- که منطقا آینده سینمای ایران را به تجسم می آورند، جذاب ترین بخش جشنواره فجر بوده و هست؛ و مطلقا مایل نیستم در تحریم توجه، تقویت و حتی تماشای این بخش مهم، نقشی داشته باشم.

لذا با آنکه عافیت طلبی و مراقبت از وجهه شخصی، حکم می کرد به جریان پس زدن جشنواره فجر -فارغ میزان صدق و کذب آن- بپیوندم، به احترام صدها فیلمسازی که از عمر و امید و توان و سرمایه خود هزینه نموده اند تا فیلم هایی برای همین مردم تحریم زده بسازند، داوری بخش فیلم های اول، مستند و کوتاه جشنواره را پذیرفتم و امیدوارم نتایج این داوری، فیلمسازان توانا و قابلی را به سینمای حرفه ای ایران معرفی کند.

با احترام به همه دلسوختگانی که با روش تحریم، حال خود را اعلام می نمایند، من با استفاده از حق آزادی فردی ام، تحریم را تحریم نموده و برای روشن نگه داشتن چراغ سینمای ایران، می کوشم.