معرفی و آنالیز بازی Shadow of the Tomb Raider - مجله مستانه

به گزارش خبرنگار ، بازی Shadow of the Tomb Raider؛ در نخستین گام برای تبدیل شدن به یک بازی ماجراجویی هیجان انگیز که همان ارایه یک داستان جذاب است، باز مانده است. این بازی سعی نموده تا جایی که امکان دارد یک داستان متفاوت را نسبت به نسخه های قبلی روایت کند، اما در کوشش برای اجرای سناریوی آن، باید گفت که در بهترین حالت ممکن، با موضوعی تکراری، اتفاقاتی تکراری و حتی حسی تکراری رو به رو هستیم.

در Shadow of the Tomb Raider این بار با لارا کرافت به سراغ تمدن مایا می رویم. اما مشکل اصلی داستان بازی، روند نه چندان جذاب آن است و اجرا های بد کارگردان و نویسنده، هرگز باعث نشد من حتی برای یک لحظه خود را درگیر و کنجکاو روایت بازی ببینم.

شاید در دو نسخه قبل شاهد داستانی فوق العاده نبودیم، اما حداقل روایت آن ها کمی انسجام داشت. مهم ترین دلیل منظم تر بودن داستان و روایت آن در نسخه های قبل، حضور نویسنده اصلی این سری یعنی ریحانا پرچت بود. اما او در نسخه جدید حضور ندارد و این خود دلیلی بر بد بودن داستان نسخه جدید است. نبود ایده های تازه و راهنمایی تیم نویسندگان بازی Shadow of the Tomb Raider توسط ریحانا پرچت کاملا مشهود است و باعث شده تا این بازی، یک داستانی پیش پا افتاده را روایت کند.

صحبت کردن با NPC ها نیز جزئیات نقشه شما را بیشتر می نماید. گاهی اوقات NPC ها چیز هایی را گم نموده اند که لارا می تواند آن ها را پیدا نموده و مال خود کند. بعضی NPC ها نیز به شما ماموریت می دهند و یک مرحله فرعی جدید خواهید داشت. به طور کلی صحبت کردن با اکثر شخصیت های غیر قابل بازی خالی از لطف نخواهد بود و به پیشرفت لارا یاری خواهند کرد. در درجات سختی بالا مجبور به انجام این کار هستید، چون مجبور به پیشرفت دادن لارا خواهید بود.

سخت تر شدن بازی و قوی تر شدن دشمنان به کنار، به خاطر مشکلاتی که Shadow of the Tomb Raider در گان پلی خود می بیند نیز محکوم به استفاده از بهترین ابزار هستید. سیستم پیشرفت بازی هم عملکرد قابل قبولی دارد و با پیشروی در بازی و همچنین گشت و گذار در محیط آن می توانید لارا را با آیتم های بهتری تجهیز کنید. به همین دلیل بازرگانانی هم در محیط بازی پیدا می شوند که می توانید آیتم های جالبی را از آن ها خریداری کنید.

به عنوان مثال خریدن یک صدا خفه کن برای تفنگتان یاری زیادی به شما در طول بازی خواهد نمود. سلاح اصلی تنها فرزند و تنها دختر خانواده کرافت تیر و کمان است و لارا در استفاده از آن تبحر زیادی هم دارد، اما همواره نمی توانید روی این سلاح تکیه کنید. ضمناً دقت داشته باشید که تیر و کمان لارا نیز می تواند ارتقاء پیدا کند. برای ارتقاء دادن هر سلاحی باید مواد لازم را داشته باشید. مواد اولیه ای همچون پارچه برای ساخت آیتم های جدید کاربرد زیادی دارند. دقیقا به همین خاطر است که هر کجا که می روید باید نیم نگاهی هم به قسمت های دیگر محیط بیندازید تا اگر احیانا چیز مفیدی پیدا کردید آن را بردارید.

Shadow of the Tomb Raider در این زمینه عالی کار نموده است و یک بازی ماجرایی واقعی است. Craft کردن لباس های جدید با ویژگی های خاص شما را مجبور به کاوش بیشتر در دنیا بازی خواهد نمود. لباس های بازی هر کدام رجحان های نسبت به بقیه دارند. البته لباس پیش فرض لارا نسبت به لباس های دیگر هیچ امتیازی ندارد. بعضی از لباس هایی که خواهید پوشید توانایی شما در مخفی کاری افزایش خواهند داد. در واقع چنین لباس هایی به لارا یاری می نمایند تا دیرتر و سخت تر توسط دشمنان دیده گردد. به طور کلی بخش مخفی کاری بازی باید برای شما اهمیت بسیار بالایی را داشته باشد.

بازی همچنان از قاعده انتخاب بین اکشن و مخفی کاری پیروی می نماید، اما باز هم مشکل این است که در ارایه تجربه ناب بین هر کدام از آن ها نه تنها چیزی برای ارایه ندارد بلکه حتی قادر نیست گیم پلی ای منسجم را ارایه دهد. چه بخش پلتفرمی، چه بخش مخفی کاری و چه بخش اکشن و تیراندازی، حسی ناقص دارند و از عدم تکامل رنج می برند.

این بازی یک شوتر نیست، اما مکانیزم گان پلی بازی چه در صداگذاری اسلحه ها، چه در لگد اسلحه ها و چه در انیمیشن ها ضعیف است. خوب می دانید که بهترین تعریف از گان پلی یک بازی، حس واقعی و جذاب تیراندازی است و کشتن دشمنان توسط هر یک از اسلحه ها باید به خوبی برای بازیکن القا گردد.

اما Shadow of the Tomb Raider بدون شک، هرگز گان پلی خوبی ارایه نمی دهد. این موضوع باعث می گردد تا بیشتر از این که بخواهید درگیر اکشن و آتش بازی شوید، به مخفی کاری روی بیاورید. زمانی که مخفی کاری را در طول بازی پیش بگیرید، کاملا متوجه خواهید شد که اصلا تمرکز اصلی ایداس مانتریال روی مخفی کاری بوده است و توجه خاصی به گان پلی و اکشن این بخش نداشته است.

اما هر چقدر بازی Shadow of the Tomb Raider در زمینه گیم پلی و داستان یک فاجعه است، اما در زمینه گرافیک فنی و بصری و همچنین صداگذاری و موسیقی، جزو بهترین های نسل هشتم قرار می گیرد. ما Shadow of the Tomb Raider را روی کنسول ایکس باکس وان ایکس تجربه کردیم که دو تجربه متفاوت در زمینه فنی و بصری را به بازیکن ارایه می دهد.

تجربه اول اجرای بازی به صورت 4K، اما با نرخ 30 فریم بر ثانیه است. بازی در این رزولوشن و قابلیت HDR بی اغراق فوق العاده و زیبا است. در زمینه نرخ فریم به جز چندین بخش بسیار کوتاه، شاهد هیچ افت فریمی نبودیم. تجربه دوم، اجرای بازی روی رزولوشن 1080p، اما با نرخ 60 فریم بر ثانیه است. از نظر بصری، کمبود خاص و چشمگیری حس نخواهید کرد، اما وضوح کلی آن کمتر خواهد شد که این مورد به خوبی قابل مشاهده بود.

اما از طرفی تجربه 60 فریم بر ثانیه، حس فوق العاده ای داشت که برای آن دسته از عاشقان نرخ فریم، می تواند Shadow of the Tomb Raider را به گزینه ای محبوب از این نظر تبدیل کند. هرچند به لطف کیفیت بصری بازی، اجرای آن روی وضوح 4K به جای تجربه نرخ 60 فریم بر ثانیه ترجیح داده می گردد. البته برای تست هم که شده، بازی را یک بار هم روی ایکس باکس وان معمولی اجرا کردم که تفاوت اجرای آن میان دو کنسول کاملا مشهود بود.

با اینکه کنسول معمولی ایکس باکس وان از نظر بصری چندان هم بد نبود، اما افت فریم و حتی بعضی باگ ها و در کل، کیفیت کلی کار، چندین پله از نسخه ایکس باکس وان ایکس پایین تر بود. بحث فنی را که کنار بگذاریم، محیط های بازی در یک کلام خارق العاده هستند و گرافیک هنری آن می تواند کاملا برای عاشقان بازی های ماجراجویی تجربه ای فوق العاده را به همراه داشته باشد. نه فقط جنگل های انبوه و محیط پر رونق پایتیتی، بلکه در محیط های داخلی مقبره ها حتی گرافیک هنری بازی بیشتر به چشم می آید. همچنین طراحی ظاهری لارا کرافت، شما را بیش از پیش عاشق او می نماید.

همانطور که پیش تر گفتم، لارا کرافت شخصیتی کاملا زنده و قابل درک دارد و زمانی که در کات سین ها آغاز به صحبت می نماید، از خود کنجکاوی یا عصبانیت نشان می دهد، در تمامی لحظه ها می توانید به لارا خیره شوید و احساسش کنید. همچنین صداگذاری بازی، البته به جز اسلحه ها و دیالوگ های میان کاراکتر های فرعی و دشمنان، کیفیت بسیار قابل قبولی دارد و در نهایت این موسیقی های بسیار زیبای Shadow of the Tomb Raider هستند که به اتمسفر عالی آن روح بخشیده اند. موسیقی ها و افکت های صوتی، همگی از اعماق مقبره ها، جنگل های بارانی و تمدنی از جنس مایا ها جان گرفته اند و به خوبی می توانید با ملودی آن ها هم سو شوید.